Vanbuiten een lach, vanbinnen een t
Iedereen denkt dat ik gelukkig ben
en als ik dan eens zeg
Dit leven steekt zo tegen
dan kijken ze me raar aan
Ze vinden dat ik overdrijf
Maar wat ik zeg is echt gemeend
Geen dag gaat er voorbij
dat ik de dood ontwijk
Is het zo vreemd
Dat iemand die vanbuiten lacht
vanbinnen alleen maar weent
en als ik dan eens zeg
Dit leven steekt zo tegen
dan kijken ze me raar aan
Ze vinden dat ik overdrijf
Maar wat ik zeg is echt gemeend
Geen dag gaat er voorbij
dat ik de dood ontwijk
Is het zo vreemd
Dat iemand die vanbuiten lacht
vanbinnen alleen maar weent
Reacties op dit gedicht
| Anneke v/d Wel: | Zaterdag, november 05, 2005 21:47 |
| Heel mooi geschreven, herkenbaar. Liefs Anneke |
|
| Romi : | Zaterdag, november 05, 2005 16:49 |
| Heus niet, en 'k denk dat vele freakjes zich hierin zullen herkennen, ja ook ik..maar probeer toch zeker bij één persoon jezelf te zijn..het zal voor jezelf een aangenamer gevoel geven dat je er niet meer alleen voor staat! Sterkte Knuffel |
|
| switi lobi: | Zaterdag, november 05, 2005 13:00 |
| Helemaal niet, maar probeer het positieve in het leven te vinden....het ís er, al is het nog zo moeilijk....kus, liefsliefs, switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: ijsprinses_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2005 | ||
| Thema's: | ||