Soms…

Soms zou ik wel eens willen,
dat ik ver van hier zou zijn.
Kon liggen op een ster,
weg van de ellende en de pijn.

Dat ik even niet zou denken,
aan oorlog en geweld.
En dat ik even kon vergeten,
dat er mensen worden gekweld.

Soms zou ik wel eens willen,
dat ik mijn ogen sluiten kon.
En geen angst meer zou voelen,
alleen de stralen van de zon.

Dat ik even niet zou denken,
aan de haat en het venijn.
En dat ik even kon vergeten,
dat mensen hier het slachtoffer van zijn.

Want ik kan simpelweg niet begrijpen,
of misschien wil ik het ook niet.
Dat er mensen op deze wereld,
zorgen voor dit leed en dit verdriet.

Dat er mensen zijn die vinden,
dat moorden best wel kan.
Die gewoon iemand neer te schieten,
wat ik echt niet snappen kan.

Dus blijf ik verder hopen,
Elke avond elke dag.
En hoop dat ooit er iemand komt,
En die dan zegt met een lach

Nooit meer dit gevecht
En nooit meer deze zooi
Mensen we maken vrede
Want ik wil..nooit meer dit geklooi