haar zeeman
Haar zeeman maakt de trossen los
heist de vlag en kiest voor het ruime sop
Tranen stromen van haar gelaat
angst en onzekerheid maken haar bang
Haar man zijn hart ligt hier aan zee
kent vrees noch angst
gooit uit zijn netten en brengt menig
tonnen vissen mee
Al biddend verlaat ze de kaai
Heer laat hem veilig wederkeren
laat stormen en orkanen niet over
zijn scheepje scheren
Breng hem veilig terug aan wal
Ik zal u Oh zo dankbaar wezen...
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Zondag, november 06, 2005 22:06 |
| da's herkenbaar.... was ook met een zeeman, het blijft vreselijk... liefs,mathilde |
|
| switi lobi: | Zondag, november 06, 2005 12:45 |
| Mooi invoelend geschreven.....liefsliefs, fijne zondag! switi lobi | |
| moonwoman: | Zondag, november 06, 2005 09:33 |
| origineel neergeschreven. lieve groeten |
|
| Klaes: | Zondag, november 06, 2005 09:04 |
| herkenbaar mooi groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: poky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2005 | ||
| Thema's: | ||