Dametje van vier
Het kleine dametje van vier
Dat met haar duizend lachjes
De pijntjes wat verdringt
Woont nu in mijn gedachtjes
Soms als’t in mij wat stil gaat zijn
En ’t al wat gaat vervagen
Is één gedachte aan haar genoeg
Om weer een smile te dragen
Ze kijkt me aan en ‘k smelt alweer
Wat is dat kind een wonder
’t is raar al zag ik haar niet ééns
Ik kan al niet meer zonder
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2005 | ||
| Thema's: | ||