er moet wel een engel zijn
tranen van angst en pijn
snijden van schuld en verdriet
littekens over het hele lijf
het positieve was er niet
vragend nachten wakker liggen
niet meer wetende wat ik moet
stortte ik door mijn benen heen
nee ik kon niet meer, dit kwam nooit meer goed
geestelijk al opgegeven te hebben
enkel nog een omhulsel om mijn ziel
dacht ik zo de laatste dagen te doorbrengen
voordat ik uit het leven viel
maar toen een dag nee een moment
de kracht schoot door mij heen
mijn ziel begon weer te leven
en ik dacht: ja ik kan dit wel alleen
nu al maanden topgelukkig
natuurlijk ken ik ook mijn pijn
maar dat ik zo positief in het leven sta
daar moest wel een engel voor zijn
en als ik die engel ooit zal zien
of horen in de nacht
zal ik fluister: ik hou van jou
zo een mooi leven had ik nooit verwacht
die engel gaf mij mijn leven terug
die engel maakte me vrij
die engel gaf me wat ik zoch..:
de ware ik in mij.!!
