Gescheiden
Een traan is als een diamant.
Je laat het vallen van verdriet.
Als je wordt gekwetst,
huil je.
DE jongen die je graag ziet,
maakt het uit.
Hij heeft geen reden.
Of toch...?
Een domme reden.
Die ik niet mag weten.
Ik vraag het,
hij stottert.
Hij geeft geen antwoord.
Ik blijf met dezelfde vraag zitten.
Ze wordt niet beantwoord.
En we verliezen elkaar,
waarschijnlijk uit het oog.
Je laat het vallen van verdriet.
Als je wordt gekwetst,
huil je.
DE jongen die je graag ziet,
maakt het uit.
Hij heeft geen reden.
Of toch...?
Een domme reden.
Die ik niet mag weten.
Ik vraag het,
hij stottert.
Hij geeft geen antwoord.
Ik blijf met dezelfde vraag zitten.
Ze wordt niet beantwoord.
En we verliezen elkaar,
waarschijnlijk uit het oog.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *Julia* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2005 | ||
| Thema's: | ||