tranen
Mijn tranen zijn versleten,
van ondragelijk verdried.
Mijn leed is niet te meten,
maar niemand die het ziet.
Stilletjes zacht huilen.
"krokodillentranen"die ik snel weg zal vegen.
Zodat niemand hoeft te schuilen,
voor mijn enorme tranenregen.
Mezelf opgepropt....
In een hoekje van mijn domijn.
Waar ik mijn verdriet,
die is opgekropt
nu tranen laten zijn.
van ondragelijk verdried.
Mijn leed is niet te meten,
maar niemand die het ziet.
Stilletjes zacht huilen.
"krokodillentranen"die ik snel weg zal vegen.
Zodat niemand hoeft te schuilen,
voor mijn enorme tranenregen.
Mezelf opgepropt....
In een hoekje van mijn domijn.
Waar ik mijn verdriet,
die is opgekropt
nu tranen laten zijn.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Vrijdag, oktober 12, 2001 23:43 |
| 'Domein' rijmt ook op 'zijn' als je het met 'ei' schrijft, hoor! Het zijn geen krokodillentranen, het is jouw verdriet, alleen maar van jou. Jij bent geen krokodil maar iemand met een hart. Laat je niet belachelijk maken. En geef je tranen ruimte en je hart lucht. Zo vind je jezelf terug. Liefs! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: angelique | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||