Het haardvuur bekleedt de muren
met motieven vol licht en schaduw
die door mijn ogen warmte dromen
gedachten aan jou blijven begluren.
Verliefdheid duurt eeuwig, tot het dooft,
vlammen slaan op, laaien te hoog
terwijl het hout onomkeerbaar verast
en hartstocht zichzelf van voedsel berooft.
Schaduwen keren langzaam tot rust,
de liefde gloeit na, met intense hitte
die heel gedwee, langzaam afneemt,
tot duisternis licht ten afscheid kust;
nog even niet: een nieuw blok hout
baart nieuwe vlammen, het spel hervat
oneindige passie voor even verlengd
tot alles verteerd is, dan wordt het koud.
sunset: | Dinsdag, november 08, 2005 13:11 |
*Opgestoken duim* Chapeau. De muze houdt jou vandaag wel stevig en goed in haar greep. Liefs, sunset |
|
Mathilde: | Dinsdag, november 08, 2005 12:23 |
heerlijk warm.. om bij weg te dromen! liefs |
|
kimW: | Dinsdag, november 08, 2005 11:08 |
pffffff.... dacht trouwens EINDELIJK een fout gezien te hebben... verrast maar het was een ander woord...verast... shit... wel super mooi gedicht kus |
|
switi lobi: | Dinsdag, november 08, 2005 08:09 |
Verwarmend mooi gedicht,,,,liefsliefs, fijne dag! switi lobi | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 08 november 2005 | ||
Thema's: |