Dagen zitten zo mooi in elkaar
Een ochtend een middag een avond en een nacht
Tegen de indeling heb ik geen bezwaar
Maar sinds kort komt alles onverwacht
De mensen leven maar ik sta stil
Ik ben een bloem die de kop laat hangen
Terwijl ik dat helemaal niet wil
Maar ik heb niets om naar te verlangen
Ik dacht dat alles zo mooi was
Dat ik de wereld aankon
Maar sinds een dag ben ik niet meer in m’n sas
Omdat ik jou liefde niet overwon
Ik zou graag willen ik zou graag vechten
Maar het wederzijdse verhaal is er niet bij
Ik kan me nu niet aan je hechten
Want vanaf nu ben ik weer vogelvrij
Ik kan er niet goed bij met m’n hoofd
Nu heb geen moment rust
M’n hart is totaal verdoofd
Ik wil niet aan je denken maar dat doe ik onbewust
Hopelijk komt er ooit een moment
Dat iets in je hoofd rondgaat
Dat de momenten voor eeuwig in je hart zijn geprent
En je ineens weer voor me staat