Je ziet me niet.
Je hebt me niet nodig.
Je weet het niet.
En vind mij denk ik overbodig.
Je weet niet dat ik je graag mag.
Je besteed geen aandacht aan mij.
Hoe vaak ik ook naar je lach.
Soms lijkt het of ik niet besta, of ligt dat aan mij?
Ik zou het je wel willen zeggen.
Maar wat zou jij dan denken?
Wat probeert zij mij hier uit te leggen?
Pff..Je bent de enige aan wie ik aandacht wil schenken.
Ik weet het niet meer.
Het is zo verwarrend allemaal.
Dan praat je weer zo lief tegen me keer op keer.
Dan zorg je er meteen voor dat ik nergens meer om baal.
Misschien moet ik jou vergeten.
In de liefde heb ik geen geluk wat ik ook doe.
Ik hoef het allemaal niet meer te weten.
Ik ben het gewoon hartstikke moe.