Hij weent
Hij weent oud zeer
Hij weent gedroogde tranen
angstig voor nieuw leed
Lacht zijn bevroren glimlach
gedwongen en discreet
Staart met verstarde ogen
is gelukkig in het klein
Droomt soms hele dagen
over iets wat had kunnen zijn
Reacties op dit gedicht
| The King Cobra: | Zaterdag, november 12, 2005 14:25 |
| prachtig neergezet en herkenbaar ... leest fijn | |
| Anneke v/d Wel: | Woensdag, november 09, 2005 10:53 |
| Heel mooi! Beetje herkenbaar... Liefs Anneke |
|
| sunset: | Woensdag, november 09, 2005 10:22 |
| Duitelijk geschetst en overgebracht. Mooi. Liefs, sunset |
|
| poky: | Woensdag, november 09, 2005 07:51 |
| tijd neemt geen keer,hier heel mooi neergezet,poky | |
| Lia : | Woensdag, november 09, 2005 06:03 |
| joa das wel zielig natuurlijk.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: libel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2005 | ||
| Thema's: | ||