kop op
een vriendin in nood,
een familielid dood.
ik geef haar mijn steun,
een kaartje met een deun.
ik geef haar mijn lach,
ik hoop dat ze het zag.
ik demp haar verdriet
met een mooi lied.
ik gooi haar een kus,
en zeg,kop op zus.
ook al doet het pijn,
hij zal altijd in je hart aanwezig zijn.
laat je tranen,
zich een weg banen.
naar de mooie herrineringen.
een familielid dood.
ik geef haar mijn steun,
een kaartje met een deun.
ik geef haar mijn lach,
ik hoop dat ze het zag.
ik demp haar verdriet
met een mooi lied.
ik gooi haar een kus,
en zeg,kop op zus.
ook al doet het pijn,
hij zal altijd in je hart aanwezig zijn.
laat je tranen,
zich een weg banen.
naar de mooie herrineringen.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Woensdag, augustus 21, 2002 19:03 |
| Linda jij moet toch een groot hart hebben, zelfs met je eigen verdriet denk je nog aan andere en wil zelfs hen opbeuren als ze je nodig hebben, liefs jenne |
|
| Zeeroosje: | Zondag, oktober 14, 2001 04:07 |
| Bedankt Linda, ja het doet pijn mijn nonkel te verliezen, hij was de laaste broer, die nog in leven was van mijn vader. Maar je weet dat ik ook heugelijk nieuws gekregen heb en dat verzacht heel wat de pijn. Bedankt lieve, voor je medeleven en je bezorgdheid. Je bent een grote steun voor mij. Dikke knuffel Roosje | |
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||