Afgestoten
Het verlangen dat ik niet bereiken kan
ligt onontgonnen te wachten op een ploeg.
De onmacht die ik niet dulden kan
kruipt in mij, ik ben zwaar, ik zwoeg.
De warmte die me soms verblijden kan
maakt me nu daas en verward.
Het zinloze dat ik niet duiden kan
tolt in me en breekt mijn hart.
ligt onontgonnen te wachten op een ploeg.
De onmacht die ik niet dulden kan
kruipt in mij, ik ben zwaar, ik zwoeg.
De warmte die me soms verblijden kan
maakt me nu daas en verward.
Het zinloze dat ik niet duiden kan
tolt in me en breekt mijn hart.
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Woensdag, november 09, 2005 22:05 |
| dank je wel caroline! liefs, Anton |
|
| caroline leeuwerck: | Woensdag, november 09, 2005 20:32 |
| heel mooi geschreven het ontroerd me sterkte liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2005 | ||
| Thema's: | ||