Slagboom neerlaten.
Soms moeten we heel even,
ons beschermen tegen leed,
zodat we niet onderspoelen,
en men zijn eigen geluk vergeet.
We stellen ons hart vaak open,
voor andermans verdriet,
maar ook jij zelf hebt iemand nodig,
die af en toe te hulp eens schiet.
Laat dus die slagboom vallen
als je even alleen wilt zijn
het leed van andere even buiten
dat voelt ook wel eens fijn.
Je kunt daarna weer uitgerust,
de slagboom opengooien,
en al die bevroren harten
weer langzaam gaan ontdooien.
ons beschermen tegen leed,
zodat we niet onderspoelen,
en men zijn eigen geluk vergeet.
We stellen ons hart vaak open,
voor andermans verdriet,
maar ook jij zelf hebt iemand nodig,
die af en toe te hulp eens schiet.
Laat dus die slagboom vallen
als je even alleen wilt zijn
het leed van andere even buiten
dat voelt ook wel eens fijn.
Je kunt daarna weer uitgerust,
de slagboom opengooien,
en al die bevroren harten
weer langzaam gaan ontdooien.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Maandag, oktober 15, 2001 09:57 |
| Ja, de slagboom bakent het eigen terrein af. Dat is soms hard nodig! | |
| astaire: | Zaterdag, oktober 13, 2001 15:23 |
| De inhoud van je teksten werkt als een magneet op mij, hoe het komt, ik weet het echt niet. Ik ga er automatisch naar toe. Blijf schrijven!!!!! Fred. |
|
| vangheluwe linda: | Zaterdag, oktober 13, 2001 13:52 |
| ik lig gewoonlijk al overhoop als ik mijn slagboom neerhaal,maar door de steun hier kan hij dan weer naar boven .hugs linda | |
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||