Verhalen
Verhalen
Zouden er nog zo mensen zich voelen als ik
Gewoon om het minste gebaar een snik
Ik heb helemaal geen pijn
Maar het gevoel van binnen is niet fijn
Ik kan het niet beschrijven ookal zou ik het wel willen
Of gewoon al eens een keer goed gillen
Elke keer als het verdriet weer te boven komt in mij
Wie weer voel ik me dan weer blij
Gewoon door eens opgelucht adem te kunnen halen
En niet meer te hoeven denken aan al die verhalen
Die er nu in mijn hoofd rondspelen
En deze verhalen gewoon kunnen delen
Met de mensen rondom mij
Wie weet word ik dan weer blij
Zouden er nog zo mensen zich voelen als ik
Gewoon om het minste gebaar een snik
Ik heb helemaal geen pijn
Maar het gevoel van binnen is niet fijn
Ik kan het niet beschrijven ookal zou ik het wel willen
Of gewoon al eens een keer goed gillen
Elke keer als het verdriet weer te boven komt in mij
Wie weer voel ik me dan weer blij
Gewoon door eens opgelucht adem te kunnen halen
En niet meer te hoeven denken aan al die verhalen
Die er nu in mijn hoofd rondspelen
En deze verhalen gewoon kunnen delen
Met de mensen rondom mij
Wie weet word ik dan weer blij
Reacties op dit gedicht
| Noortje Goffings: | Maandag, februari 04, 2002 21:39 |
| Nele, ik hoop dat je altijd blij bent. wat er ook gebeurtn ik zal er altijd voor je zijn. Noortje |
|
| pramodah: | Zaterdag, oktober 13, 2001 20:09 |
| doen Neleke, er niet mee wachten je zal zien het helpt......... liefs pramodah |
|
| astaire: | Zaterdag, oktober 13, 2001 15:40 |
| Een mens is niet gemaakt om verdriet alleen te verwerken, vooral als je een hypergevoelig type bent. Een luisterend oor kan echt belangrijk zijn en neemt de "druk op de ketel" enigszins weg. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nele Machiels | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||