mocht rusten op je hand
ik fladderde wat traag
koos willekeurig bloemen
ik dacht de hemel vaag
verdwaalde toen en nam
je hulp maar al te graag
ik mocht rusten op je hand
waarvan de zachtheid
me verbaasde,we speelden
met de kleuren van de zon
lieten ons niet haasten
we zagen kleine dingen
lachten naar elkaar
ontdekten hoe we zonder
woorden samen konden zingen
dansten als een paar
ik leerde jou weer kijken
naar wat je dacht te zien
jij gaf het kind in mij
weer zijn verbazing terug
een toekomst heel misschien
wil melker
10/11/2005
Lia : | Donderdag, november 10, 2005 23:05 |
kei mooi verlangend gedicht.. met graagte gelezen meneer Wil.. kus, | |
pluk de sterren: | Donderdag, november 10, 2005 21:54 |
Echt heel mooi weer! groetjes | |
switi lobi: | Donderdag, november 10, 2005 20:51 |
Vlinderlicht en erg mooi...fijne avond...liefsliefs....switi lobi | |
Paul de Bruyn: | Donderdag, november 10, 2005 19:54 |
Een spoortje hoop in vlinderlicht dicht, Mijn liefs, |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, november 10, 2005 19:45 |
heel mooi gedicht groetjes DIRK |
|
remie: | Donderdag, november 10, 2005 18:30 |
prachtig Wil, als je de kleine dingen maar blijft zien...liefs Remie | |
Elze: | Donderdag, november 10, 2005 17:45 |
net een vlinder al fladderend in een nieuwe ruimte.....mooi gedicht laifs,,elze |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2005 | ||
Thema's: |