Gure winden strekken het vlakke land
snijdende kou verglaast de laatste bloei
rijp klampt zich onbuigzaam vast
verhard kleunt de natuur haar winter…
De vallende duisternis lonkt de nacht
roodachtig grijs trekt langs het firmament
fineert een wit tapijt van het helderste vocht
een decor van hoge grillige vertakkingen…
De maan walmt mistige dampen
verbergt zich achter het spruw
van beslagen landtongen die stroken
aan het einder van bevroren wateren…
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, november 12, 2005 08:45 |
| Mooi.... Kan zelfs deze koukleum van wintergedachten genieten Liefs Annemieke |
|
| arie.v.d.zalm: | Zaterdag, november 12, 2005 08:14 |
| heel mooi,het is nog niet zover moin moin arie |
|
| moonwoman: | Zaterdag, november 12, 2005 01:08 |
| mooie beschrijving,maar ik ben een echte koukleum....... lieve groeten |
|
| Fata Morgana: | Zaterdag, november 12, 2005 01:03 |
| Mooi beschreven, alleen hoop ik dat het lekker fictief blijft, lees het liever dan in die witte kille koude wereld rond te lopen, hartverwarmende en hopelijk smeltende zoen, Fata. | |
| Peter van der Linden: | Zaterdag, november 12, 2005 00:54 |
| Je bent je tijd ver vooruit, hoop ik. Daar zitten we nou echt niet op te wachten. Maar je gedicht is prachtig en ik heb er van genoten. Slaap lekker, Peter. |
|
| switi lobi: | Zaterdag, november 12, 2005 00:46 |
| Ik krijg het er koud van.. ;) Liefsliefs, slaap lekker! switi lobi | |
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2005 | ||
| Thema's: | ||