Gestokte tranen
Gestokte tranen
Hoezeer ik ook schreeuw
blijft mijn stem stokken
net als tranen in mijn ogen
die zich niet durven tonen
Ik vecht tegen mijn emotie
sterk blijvend voor anderen
zing ik slaapliedjes voor jou
wetend dat je niet ontwaakt
Met armen wagenwijd open
jouw liefde ontvangen
was alles wat ik ooit wilde
maar het einde kwam te snel
”Ik leerde je net op tijd kennen
om afscheid van je te nemen”
…
Rachel
Reacties op dit gedicht
| enjaeva: | Zaterdag, november 12, 2005 14:39 |
| met verdriet komen ook de emoties los mooi neergezet liefs en sterkte enjaeva | |
| kim_zegt**: | Zaterdag, november 12, 2005 13:08 |
| Dat uit verdriet toch zulke mooie dichies voortvloeien...Erg mooi, Kusszz |
|
| m@rcel: | Zaterdag, november 12, 2005 12:20 |
| prachtig rakend geschreven heel mooi Liefs m@rcel |
|
| *zwarte schaduw*: | Zaterdag, november 12, 2005 12:02 |
| whoow zeer rakend, droef en ongelooflijk mooi geschreven. kusje zwarte schaduw |
|
| Mathilde: | Zaterdag, november 12, 2005 11:25 |
| aangrijpend mooi... en dan je slotzin, die mij klein doet worden... liefs, mathilde |
|
| arie.v.d.zalm: | Zaterdag, november 12, 2005 08:06 |
| heel mooi verwoord moin moin arie |
|
| hiljaa: | Zaterdag, november 12, 2005 08:05 |
| droefmooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2005 | ||
| Thema's: | ||