Op een blauwe maandag...
De vorst is gekomen,
trots regeert hij over zijn land
als een rivier stroomt het blauw door hem heen
De vorst is gekomen,
gul schenkt hij miljoenen kristallen,
fonkelend vallen ze neer
De vorst is in het land,
blauw door bevroren sneeuw,
vragen mensen zich verwonderd af:
"hoe kan zoiets moois, zo gevaarlijk zijn?"
De vorst is weer gekomen,
overal zie je blauwe handen,
warmend bij de haard
Maar de vorst regeert met trots
trots regeert hij over zijn land
als een rivier stroomt het blauw door hem heen
De vorst is gekomen,
gul schenkt hij miljoenen kristallen,
fonkelend vallen ze neer
De vorst is in het land,
blauw door bevroren sneeuw,
vragen mensen zich verwonderd af:
"hoe kan zoiets moois, zo gevaarlijk zijn?"
De vorst is weer gekomen,
overal zie je blauwe handen,
warmend bij de haard
Maar de vorst regeert met trots
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *Be Me* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2005 | ||
| Thema's: | ||