Soms heb ik van zo’n momenten in m’n leven, dat ik het allemaal eventjes niet meer weet, niet meer zie zitten...
Momenten dat ik het even niet in m’n eentje red, dat ik je hulp nodig heb...
Soms heb ik van zo’n momenten in m’n leven, dat ik me zo naar voel vanbinnen...
Zo leeg, Zo eenzaam...
Zo verdrietig, Zo onbegrepen...
Zo anders...
Gemengde gevoelens en gedachten spoken door m’n hoofd...
Tientallen vragen…
Vragen, waar ik het antwoord misschien nooit op zal vinden...
Ik probeer al deze dingen te begrijpen, te beschrijven...
Maar tevergeefs...
Tranen druppelen zachtjes en onopvallend op mijn blaadje...
Tranen, die voor altijd in mijn gedachten voort zullen leven als verborgen littekens...