Het is valentijnsdag
Iedereen is verliefd, iedereen is blij
Maar waarom ziet niemand
dat er verdriet schuilt in mij
Alweer een jaar voorbij
Ik ben bang omdat ik weet
dat er een kans inzit
Dat ik hem ooit vergeet
Zelfs mijn moeder en zus
hebben niets door
Zij willen hem niet herinneren
Daar vonden ze hem te slecht voor
Ik weet dat hij met zijn woorden en daden
De hele familie pijn heeft gedaan
Maar daar moeten jullie mijn gevoelens
Buiten laten staan
Een lieve man die alles voor me over had
Zó wil aan hem denken
Al weet ik dat dit niet helemaal waar is..
hij kon me geen liefde schenken
Jarenlang liet hij niets van zich horen
Mijn moeder stond altijd voor me klaar
Noem je dat nou een vader?
Ik accepteerde het maar
Net toen ik hem wilde leren kennen
Werd hij ongeneeselijk ziek
Hij had kanker
Ik geloofde het niet
Al mijn hoop was in een keer weg
Ik wilde niet meer leven
Waarom wilde God mij nou
Niet één kans geven..
Tranen stroomden over mijn wangen
Toen ik dat ene telefoontje ontving
Met pijn was mijn vader
In een keer slechts een herinnering
Bij de begrafenis dacht ik
Dat ik mijn vader snel weer zou zien
Ik liep weg met de gedachte
Tot binnenkort, misschien..
Toch besloot ik door te gaan
Elke valentijnsdag weer
Aankomende 14 Februari
Al voor de derde keer..
Jacktherabbit: | Maandag, november 14, 2005 13:07 |
wordt er eventjes stil van . Doe wat best voor je is ook al krijg je soms niet de steun die je verwacht . Het wachten duurd misschien nu wel lang maar ooit zijn jullie terug herenigd wanneer zielen elkaar terug ontmoeten , denk alleen aan positieve dingen in je hart en alles komt wel goed . | |
Auteur: Suzie Bronks | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 13 november 2005 | ||
Thema's: |