Misschien zien mensen mij als een meisje die altijd lacht
niet wetende dat ze vanbinnen word verkracht
door de pijn die je niet verwacht

Soms kan ik het gewoon echt niet verdragen
om altijd maar vrolijk te zijn alle dagen
zal ik ooit de sprong wagen
Om weg te gaan? Nee ik laat me niet verjagen

want door diepe dalen moet je gaan
om uiteindelijk op de berg te staan

met een lach en met een traan
zal ik in dit leven verdergaan

je kunt niet altijd lachen maar ook niet altijd huilen
je kunt je niet altijd achter een ander blijven verschuilen

want dan heb je toch geen leven meer..

Je leeft toch maar een keer?