Verdwaald in mezelf
zoek ik een licht
dat me even opricht
voor ik onderspit delf.

In eindeloos navelstaren
cirkelt mijn zicht
doelloos rond en dicht
een verzonken bedaren

Het sterrenzicht
lees ik vanaf de maan
O ik wil verder gaan
alsof ik nooit zwicht.

Schrijf ik in mijn hoofd
of vang ik beelden in nissen?
Moet ik betekenis wissen
worden woorden weer gedoofd?

Het tegenlicht priemt
in mijn blikken ogen
trekt in leegte bogen
de onbezonnenheid striemt.

Gedachten razen in nood
om de wedloop te winnen
van voertuigen zinnen
richting de zwarte dood.

De ophef om loze wanen
die strijden om de macht
de laatste leugen lacht
een gerucht wimpelt vanen.