de winter nabij
Frisse stromen langs mijn haren
Die koel je vingers strelen
Zalig dalend in mijn nek
Je handen prikkelen tegen mijn huid
Een gevecht tussen warm en koud
Maar ik laat het begaan
Want jouw gloeiende toppen
Verhitten mijn lichaam
Ik nestel me in je omhelzing
Als een rups in haar veilige cocon
De winter is nabij maar ik
Voel allang niets meer
En wanneer de zomer herrijzen zal
Ontwaak ik als een fleurige vlinder
neem ik je op mijn vleugels mee
Naar het magische paradijs van ons twee
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2005 | ||
| Thema's: | ||