gesprokkeld uit vergeten
gesprokkeld uit vergeten
vreemde ogen kijken
laten ongenoegen blijken
vervloeken me tot in de hel
is dit mijn wereld wel
ik kijk slechts door
de ruiten van mijn geest
ik kan nog niet naar buiten
chaos is weer langs geweest
mijn handen doen niet
wat ik wil, mijn lijf
verkrampt zodat ik gil
ik eis mijn eigen vel
ik loop met benen die
me niet meer mogen
mijn voeten zijn weer blind
met handen voor mijn ogen
ik zoek de wereld bij elkaar
gesprokkeld uit vergeten
mijn spreken is geen loos gebaar
wie leeft hoeft slechts te eten.
wil melker
14/11/2005
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Maandag, november 14, 2005 20:21 |
| indrukwekkend mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| fredie: | Maandag, november 14, 2005 18:40 |
| ja valt niet mee het ouder worden, hopelijk is het jou nog niet zo ver, weer prachtig geschreven..Love Fredie | |
| remie: | Maandag, november 14, 2005 18:38 |
| in mijn huid gekropen soms...liefs Remie | |
| Mig: | Maandag, november 14, 2005 18:34 |
| Wil,wat een mooi gedicht over een akelige ziekte naar het mij schijnt....en natuurlijk hebben de anderen gelijk...piepjes jong nog...ben jij...en ik hoop nog lang niet uitgeschreven...Mig. | |
| Willemijn V.: | Maandag, november 14, 2005 18:18 |
| Je zal het maar hebben....Mooi neergezet! Liefs, Willemijn |
|
| Elze: | Maandag, november 14, 2005 18:05 |
| elze bedoelt natuurlijk ouder worden, [ alhoewel, jij bent nog piepjong | |
| Elze: | Maandag, november 14, 2005 17:54 |
| joa Wil , bij het worden gaat de tijd toch snel he,,, prachtig gedicht Wil,,echt goed laifs,,elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2005 | ||
| Thema's: | ||