Kus
Kus
Zonder iets te zeggen
Staar ik uit het raam
Alles te weerleggen
Glazen die beslaan
Starend in de verte
De diepte zonder peil
Waarin ik zonder aarzeling
Al mijn zorgen keil
De ramen zijn beslagen
De stad komt weer tot rust
Een afdruk blijft achter
Met m’n lippen het glas gekust
Een draai op mijn hakken
Een laatste blik op het glas
En niemand die zal weten
Van wie die afdruk was
Zonder iets te zeggen
Staar ik uit het raam
Alles te weerleggen
Glazen die beslaan
Starend in de verte
De diepte zonder peil
Waarin ik zonder aarzeling
Al mijn zorgen keil
De ramen zijn beslagen
De stad komt weer tot rust
Een afdruk blijft achter
Met m’n lippen het glas gekust
Een draai op mijn hakken
Een laatste blik op het glas
En niemand die zal weten
Van wie die afdruk was
Reacties op dit gedicht
| caroline leeuwerck: | Maandag, november 14, 2005 20:10 |
| heel mooi geschreven en met veel genoegen door mij gelezen liefs |
|
| arie.v.d.zalm: | Maandag, november 14, 2005 20:07 |
| heel fijn en mooi moin moin arie |
|
| sickofitall: | Maandag, november 14, 2005 20:05 |
| heeel mooi hoor! Het heeft me echt geraakt... die eenzaamheid die erin schuilt. Bijna beangstigend. kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Josefientje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2005 | ||
| Thema's: | ||