LICHT IS MIJN BESTAAN ALS ....
licht is mijn bestaan als…
ik was erbij
toen hij de wereld schiep
ik heb me er niet in verdiept
of hij er eerder was dan wij
hij stak de zon aan
tussen maan en sterren
ik schrok en zocht vergetelheid
haar licht wilde mij kwijt
ik donker in de liefde
hang zwaar aan stil verdriet
een lichte zijde heb ik niet
wel zorgen over morgen
duister heeft mijn licht begrepen
geeft mijn donkerte bestaan
altijd worden ogen toegeknepen
als het licht mij doet vergaan
wil melker
15/10/2001
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 16, 2001 09:11 |
| DikkertjeDap zat er dichterbij en Wil heeft mij moeten helpen. De betekenis zou dus eerder zijn: ik, de schaduw, besta door de aanwezigheid van het licht. En dan vertelt de dichter waar de schaduw 'woont', waar hij thuis is, hoe hij bestaat. 'Hij' is het licht, Sheena, en 'zij' (haar) is de zon. Zo kan de schaduw spreken van 'mijn licht', ook al leest het verwarrend. Heel mooi, nu nog rijker aan betekenis! |
|
| dikkertjedap: | Maandag, oktober 15, 2001 19:46 |
| Zoals in elke ziel is er op de rand waar zijn oog op viel een zon- en schaduwkant. Groetjes, dd. |
|
| Albrecht Paul: | Maandag, oktober 15, 2001 15:55 |
| Dit graaft erg diep. Het 'licht' van waarheid en feiten wordt samen met je ik-gevoel geboren. Wat dat betreft is het bijbelse scheppingsverhaal een tijdloze metafoor. We zijn erbij, als het woord scheppend werkt. Maar het kan pijn doen, Dichter Wil verkiest de donkerte, waar een oogje wordt (zelfs: ogen worden) toegeknepen. In de voorlaatste regel zou ik schrijven: 'zacht worden ogen toegeknepen'. Dat loopt lekkerder en is minder absoluut. Heel fijn, Wil, heel sfeervol. |
|
| Sheena: | Maandag, oktober 15, 2001 08:44 |
| Was JIJ erbij, toen HIJ de wereld schiep ? Hoe kan dat nu Wil ? HIJ is een ZIJ, grijnssssss Vandaar de donkere pijn, die het licht je bezorgt :) liefs Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||