tranen
tranen lopen over me wangen
ik voel me zo opgesloten
ik zit gevangen
gevangen in de pijn die jullie mij doen
het laat me denken aan dingen van toen
ik ben bang hier in mij eigen huis
ik voel me er gewoon niet meer in thuis
ik wil weg hier heel ver vandaan
waar ik rust kan vinden en door met me eigen leven kan gaan
waar me kindje en ik altijd veilig zullen zijn
want ik kan niet meer tegen deze pijn
ik moet hier weg!!!
dit gevoel kan ik niet meer aan
we willen gewoon een mooi en veilig bestaan
maar we zitten opgesloten in ons eigen huis
ik wil weg hier!!!
ik wil een thuis
niet meer bang hoeven zijn als de bel gaat
geen angst meer voelen als er onverwachts iemand achter je staat
niet meer ziek zijn omdat je leeft met angst
ik kan niet vluchten
en dat maakt mij nog het bangst
ik voel me zo opgesloten
ik zit gevangen
gevangen in de pijn die jullie mij doen
het laat me denken aan dingen van toen
ik ben bang hier in mij eigen huis
ik voel me er gewoon niet meer in thuis
ik wil weg hier heel ver vandaan
waar ik rust kan vinden en door met me eigen leven kan gaan
waar me kindje en ik altijd veilig zullen zijn
want ik kan niet meer tegen deze pijn
ik moet hier weg!!!
dit gevoel kan ik niet meer aan
we willen gewoon een mooi en veilig bestaan
maar we zitten opgesloten in ons eigen huis
ik wil weg hier!!!
ik wil een thuis
niet meer bang hoeven zijn als de bel gaat
geen angst meer voelen als er onverwachts iemand achter je staat
niet meer ziek zijn omdat je leeft met angst
ik kan niet vluchten
en dat maakt mij nog het bangst
Reacties op dit gedicht
| energygirl: | Vrijdag, november 18, 2005 01:33 |
| als ik dit lees..kook ik van binnen..ik ben twee jaar gelden gevlucht naar een blijf van mijn lijf huis.... weet hoe jij je voelt... ik weet wat het met kindjes doet...het is zo oneerlijk..... wou dat ik je helpen kon! liefs energygirl |
|
| Romi : | Woensdag, november 16, 2005 17:51 |
| 'k hoop dat er snel een oplossing mag komen..heel veel sterkte meid en een hele dikke knuffel, kom op he! Liefs Chelle |
|
| moongirl1982: | Woensdag, november 16, 2005 14:33 |
| ik wens je een mooi en veilig bestaan zonder angst en zorgen en dat dit alles snel voorbij mag zijn, groet moongirl1982 |
|
| Artifex: | Woensdag, november 16, 2005 07:06 |
| Begin met kijken wat je nodig hebt en hoe je dat kunt bereiken. Loop je tegen een probleem, vraag hulp bij degene die daar alles van kan weten. Stapje voor stapje. Er zijn mensen die je kunnen helpen, je moet ze alleen vinden. Je bent een sterke vrouw, maar zelfs sterke vrouwen kunnen niet alles alleen! ps. bedankt voor je lieve reactie onder mijn gedicht. Liefs, Artifex. |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, november 15, 2005 22:44 |
| wil je weg uit je land van angst, groeit je verlangen over je begrenzing, je beslotenheid heen, ergens naar toe, naar een verte die ongewis toch weet heeft van een belofte, hoe zoek je dan een andere plek, wat wordt je eerste vaste stap. hans |
|
| m@rcel: | Dinsdag, november 15, 2005 20:47 |
| prachtig mooi verwoord maar blijf het van je af schrijven' je doet het goed Liefs m@rcel |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, november 15, 2005 16:08 |
| Probeer die angst van je af te schrijven meid. Of zoek hulp. Sterkte! En de freaks zijn er voor iedereen, dus ook voor jou. Bedankt voor je lieve reactie op mijn limericks. Een knuf van, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lisa21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2005 | ||
| Thema's: | ||