Ik kijk je aan.
Ik kijk je aan,
maar mijn hart kan het gewoon niet aan.
Sta gelijk te trillen op mijn benen,
het kost zoveel moeite om niet spontaan te gaan wenen.
Ik kijk je aan,
mijn hart begint weer over te slaan.
Eigenlijk wil ik zo hard mogelijk weglopen,
want de emoties blijven zich maar ophopen.
Ik kijk je aan,
mijn hart is gelijk helemaal ontdaan.
Eens ga ik aan mijn gevoelens ten onder,
kon jij ze maar voelen.... zo bijzonder.
Ik kijk je aan,
mijn hart laat je nooit meer gaan.
Mijn liefde, eens wordt ze mijn dood,
want ze past niet in mijn hart, ze is veel te groot...
maar mijn hart kan het gewoon niet aan.
Sta gelijk te trillen op mijn benen,
het kost zoveel moeite om niet spontaan te gaan wenen.
Ik kijk je aan,
mijn hart begint weer over te slaan.
Eigenlijk wil ik zo hard mogelijk weglopen,
want de emoties blijven zich maar ophopen.
Ik kijk je aan,
mijn hart is gelijk helemaal ontdaan.
Eens ga ik aan mijn gevoelens ten onder,
kon jij ze maar voelen.... zo bijzonder.
Ik kijk je aan,
mijn hart laat je nooit meer gaan.
Mijn liefde, eens wordt ze mijn dood,
want ze past niet in mijn hart, ze is veel te groot...
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2005 | ||
| Thema's: | ||