Zoals het was...
Ik zie jou...
Beschenen door het glanzende maanlicht
Welke tussen wolken doorstraalt
En ik huiver ...
Ik bekijk je aandachtig
Je golvende haren, sensuele lippen
Hebben mij volledig in een greep
Sla mijn arm om je heen
Jij legt je hoofd op mijn schouder
Ik kus zachtjes op je voorhoofd
Het is tijd om te gaan zeg ik
Mijn hart door pijn verdoofd ...
Ik stap in mijn wagen en rij ...
Om nimmer meer terug te keren
Liefde zit nog diep vanbinnen
Maar het wordt nimmer meer ..
Zo als het was ...
Over dit gedicht
| Auteur: Mattijn Langenberg | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2005 | ||
| Thema's: | ||