Ik ben zo moe .
1999.
Tranen over me wangen ,ik voel me zo kout .
Of niemand van je houd ,of houden wil.
Het is stil en kil ,Of je niks goed doet ,en je je tijd verdoet.
Ademenen lijkt op dit moment ook vermoeit,
Omdat je constand met je gevoelens stoeit .
Alleen maar willen slapen ,Maar moeten doorgaan,
En je eigen er doorheen moeten slaan .
Niet alleen voor mezelf ,maar ook voor me kleine .
Ik moet sterk in me schoenen staan ,en kan niet zomaar in me verdried wegkwijnen.
Ik moet hem helpen,steunen,liefde geven en verblijden.
Daarom heb ik nu een keuze gemaakt Om te vechten waar ik het meest van hou .
Me Zoontje!!
Tranen over me wangen ,ik voel me zo kout .
Of niemand van je houd ,of houden wil.
Het is stil en kil ,Of je niks goed doet ,en je je tijd verdoet.
Ademenen lijkt op dit moment ook vermoeit,
Omdat je constand met je gevoelens stoeit .
Alleen maar willen slapen ,Maar moeten doorgaan,
En je eigen er doorheen moeten slaan .
Niet alleen voor mezelf ,maar ook voor me kleine .
Ik moet sterk in me schoenen staan ,en kan niet zomaar in me verdried wegkwijnen.
Ik moet hem helpen,steunen,liefde geven en verblijden.
Daarom heb ik nu een keuze gemaakt Om te vechten waar ik het meest van hou .
Me Zoontje!!
Over dit gedicht
| Auteur: NATHALIE | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||