dementie
Dementie
Zij is verward,
onzeker,
en zo eenzaam.
Als ik binnen kom,
kijkt ze mij
heel blij aan.
Hoef ik vandaag
niet naar mijn werk,
vraagt ze mij?
Ze pakt mijn hand ,
en zegt;
Wat ben ik blij
je te zien.
Waar ben je
al die tijd geweest?
Niemand komt ,
verteld ze verder,
en ik zit hier maar alleen
de hele dag.
Na een uurtje
moet ik
helaas weer weg.
Ga je nu al?
Je bent er net!
Ach ,zegt ze,
terwijl je ze
haar hoofd schudt,
ik gegrijp het wel hoor!
Want gisteren ...
was je hier toch ook,
en je hebt het al zo druk!.
Ze zwaait me nog na,
en roept;
Rustig aan doen hoor!!!!
Tot morgen! (?)
Reacties op dit gedicht
| erje: | Donderdag, november 17, 2005 00:08 |
| erg mooi verwoordt heb er ook al eens een gedicht over gemaakt en mijn dochter werkt met demente bejaarden sommigen moeten voor ze gaan eten nog melken, maar het zijn meestal toch lievertjes liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2005 | ||
| Thema's: | ||