Spijt
Spijt.
Ik heb van de verboden appel gegeten.
Me begeven op verboden paden.
En nu,
Heb ik spijt, heel veel spijt.
Spijt van mijn daden.
Voel mijn buik nu draaien.
Een vulkaan die openbarst.
Mijn gedachten zijn verdwenen.
Zou je mij ooit nog kunnen vertrouwen?
Moedeloos zou ik willen wenen.
Maar daarvoor is het nu te laat.
Al zul je mij kunnen vergeven.
Vraag me af of dit gevoel ooit overgaat.
Reacties op dit gedicht
| MizzTeaQ: | Donderdag, november 17, 2005 09:57 |
| Sterkte! Mooi om te lezen , al is de inhoud pijnlijk... Liefs , |
|
| natje1711: | Woensdag, november 16, 2005 19:00 |
| jouw gevoel zal mss wel verdwijnen maar je partner zal je nooit meer volledig vertrouwen en in elke ruzie zal je het op je neus krijgen,ik kan ervan mee spreken. groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Deus et Dominus | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2005 | ||
| Thema's: | ||