Strompelend loop ik alleen langs de kustlijn
Denkend aan die zware storm in mijn leven
De felle wind bracht alleen verdriet en pijn
De hoge golven lieten mijn scheepje beven
Machteloos zag ik aan hoe mijn leven brak
Luisterend hoe de romp krijsend scheurde
De herinneringen verdwenen met het wrak
Het moment dat het leven zwart verkleurde
Ik zie de zee, haast vlak, bedrieglijke vrede
Twee matroosjes drijven ergens op een vlot
Onzeker, stuurloos, vragend naar een reden
Ze wachten op mij, een schipper zo kapot
Doodsbang dat de storm opnieuw gaat razen
Hoop ik op betere tijden, op een vlakke zee
Ik kan nu alleen een kus in de golven blazen
Mijn zee van tranen, wees lief voor die twee
-- Voor Denise en Jamie --