Bij deze gedachte alleen
Bij deze gedachte alleen
Sta ik meteen al te beven
Mensen komen, mensen gaan heen
Te veel voor dit korte leven
Ik hoop, ik lach, ik treur, ik ween
Om te krijgen en om te geven
Maar eens oud en niet meer te been
Komt de dood toch wel gelegen
Doch eens onder dit kruis van steen
Valt het eeuwig leven tegen
Omdat de duisternis sereen
De zielen lijkt af te wegen
Zonder einde zo één na één
Als duizenden druppels regen
Lijkt die eeuwigheid mij gemeen
En helemaal niet genegen
Sta ik meteen al te beven
Mensen komen, mensen gaan heen
Te veel voor dit korte leven
Ik hoop, ik lach, ik treur, ik ween
Om te krijgen en om te geven
Maar eens oud en niet meer te been
Komt de dood toch wel gelegen
Doch eens onder dit kruis van steen
Valt het eeuwig leven tegen
Omdat de duisternis sereen
De zielen lijkt af te wegen
Zonder einde zo één na één
Als duizenden druppels regen
Lijkt die eeuwigheid mij gemeen
En helemaal niet genegen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
| Thema's: | ||