aauuww!
Onmiddelijk zie ik hem liggen.
Ik neem hem direct vast.
Hij streelt m'n pols.
Snikkend geniet ik van de streling.
Door m'n tranen zie ik ze vloeien.
Rode strepen lopen over m'n polsen.
Ik zie terug de kwelling,
de pijn die achteraf gaat.
De volgende dagen zie je me enkel
met lange truien,m'n polsen niet zichtbaar.
Ik wil niet dat de mensen denken
dat ik niets aankan.
Ze mogen dit pas denken
als ik de volgende stap neem.
Dan ben ik er niet meer,dan weet ik van niks...
Ik neem hem direct vast.
Hij streelt m'n pols.
Snikkend geniet ik van de streling.
Door m'n tranen zie ik ze vloeien.
Rode strepen lopen over m'n polsen.
Ik zie terug de kwelling,
de pijn die achteraf gaat.
De volgende dagen zie je me enkel
met lange truien,m'n polsen niet zichtbaar.
Ik wil niet dat de mensen denken
dat ik niets aankan.
Ze mogen dit pas denken
als ik de volgende stap neem.
Dan ben ik er niet meer,dan weet ik van niks...
Reacties op dit gedicht
| leyla: | Zaterdag, januari 26, 2002 20:14 |
| Denk ten eerste aan jezelf en dan aan je omgevin en geef het daarom niet op! | |
| ARianne: | Woensdag, oktober 31, 2001 16:27 |
| pffff dit maak ik zelf ook mee en het raakt me diep nou mij mag je ook altidj mailen hoor big hug ARiAnne |
|
| lotte: | Zondag, oktober 28, 2001 14:52 |
| ik kan niet zeggen dat ik het begrijp, omdat iemand die het niet beleeft het ook niet kan begrijpen, maar ik weet wel één ding en dat is dat er hier op de wereld iemand is die om je geeft, ook al weet je dat zelf nog niet, en als je niet voor jezelf wilt blijven leven, doe het dan voor die iemand en dan zal je op een dag wel merken dat je er iets heel grotts voor terugkrijgt : liefde. Hoe plakkerig dit ook mag klinken het is waar en hou alsjeblieft vol, zodat je die persoon op een dag zal leren | |
| patrica: | Vrijdag, oktober 19, 2001 17:04 |
| een heel mooi gedicht maar je meot blijven vol houwen dnek om je familie en je zefl | |
| maneschijn: | Dinsdag, oktober 16, 2001 12:12 |
| *zucht*... heel erg herkenbaar.. maar ik hoop dat je volhoudt... ook al ken ik je niet, ik ben er zeker van dat je het waard bent om voor te vechten.. je mag me ook alti jdmailen, if you want to... knuffie veel sterkte xxx |
|
| Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 16, 2001 10:11 |
| Het doet pijn, ja, maar het geeft zo'n machtig gevoel, dat mes op je polsen, het leven in je handen... Probeer niks te bewijzen, meid. Als je de dood aankan, dan kun je ook het leven aan. En daar zit tenminste nog verandering in. Blijf bij ons, probeer andere dingen dan dit, alsjeblieft! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julleke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||