Laat me slapen
Twee uur slaat de klok
alweer maak ik het mee
slapen wil ik, als elk ander.
Maar ik lig wakker
denkend aan jou, mij
ons en al wat niet kan.
Dit alles, ongevraagd, onaangekondigd
stiekem binnen geslopen, in mijn hart
mijn hoofd en waar eigenlijk niet.
Trots behouden, ervoor gaan
koel blijven, open staan
onbereikbaar maar ook zo dichtbij.
Drie uur slaat de klok
ik moet het weten
laat me slapen, snel.
Reacties op dit gedicht
| Anneke v/d Wel: | Donderdag, november 17, 2005 20:42 |
| Leuk geschreven. Heb ik ook wel eens last van, is best erie!!! Hopelijk slaap je vanacht lekker en moet je niet steeds aan hem denken. Slaap lkkr ;) Liefs Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kim~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
| Thema's: | ||