Willem!
Willem!
Het is deze maand 26 jaar geleden
Dat jij bent overleden
Zes grieten eerst..jij was nummer zeven
Ik was zo blij, jij zorgde voor leven
Als oudste op 1 na hielp ik mee voor je te zorgen
Om je klaar te stomen voor de dag van morgen
Die dag van morgen was jou niet gegeven
Je was pas 19, een vrachtwagen maakte een eind aan jou leven
Nog zoveel plannen..nog zoveel te geven..je bruiste gewoon
Dat zie ik terug in de ogen van mijn zoon
Dat maakt me gelukkig, dat maakt me blij
Herinneringen aan jou..die zijn van mij!
Reacties op dit gedicht
| Ria: | Dinsdag, oktober 16, 2001 14:03 |
| Ik wordt stil en zou een arm om je heen willen leggen! en je vertellen dat het allemaal weer goedkomt. Maar dat is niet mogelijk. Ine ik hoop dat het je schrijven je eindelijk rust brengt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ine | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||