Herfst lijf
Herfst lijf
Mijn lijf.
Nog bruin van de zon
Koestert nog de warmte van de zomer
De luiheid van de lange dagen
's avonds in de tuin met een glaasje wijn
Met vrienden was het best te dragen
En nu, net uit bed, haren in de war,
ruik ik de herfst
die door mijn openstaande raam naar binnen glijd.
Een rilling door mijn lijf
snel wat aan mijn voeten
een warme ochtendjas aan.
in mij hoofd kriebelt het verlangen
om terug naar mijn bed te gaan
Een lekkere warme douche
een ontbijt een kopje geurige thee
alles trek weer langzaam in de plooi
buiten zingen de vogels mij toe
strek mijn benen
lopend door het bos
is de zomerluiheid ineens verdwenen
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Donderdag, november 17, 2005 20:47 |
| Olifinario (mijn winterterm voor vet sparen - ik zal het maar onverhoopt koud krijgen :) Yep! Niks mis mee.. alles heeft een eigen charme (nietwaar?) Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
| Thema's: | ||