Eens
Eens
Eens liet ik mijn tranen gaan,
voor al het leed mij aangedaan.
Al is dat al lang gelee,
dat moment draag ik steeds mee.
Hoe diep ik het toen ook verstopten,
die deur afsloot waar niemand klopten.
Toch komt het met enige regelmaat,
naar boven alsof het weer toeslaat.
Dan zit ik er weer tegenaan te hikken,
en moet ik naar jaren toch weer slikken.
Want tranen wil ik niet meer laten gaan,
voor pijn die mijn toen is aangedaan.
Eens liet ik mijn tranen gaan,
voor al het leed mij aangedaan.
Al is dat al lang gelee,
dat moment draag ik steeds mee.
Hoe diep ik het toen ook verstopten,
die deur afsloot waar niemand klopten.
Toch komt het met enige regelmaat,
naar boven alsof het weer toeslaat.
Dan zit ik er weer tegenaan te hikken,
en moet ik naar jaren toch weer slikken.
Want tranen wil ik niet meer laten gaan,
voor pijn die mijn toen is aangedaan.
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Donderdag, november 17, 2005 23:00 |
| dat 'toen'..dat blijft maar achtervolgen...dat denken van ons liefsxxwillem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria Soffers | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
| Thema's: | ||