viool
De Viool
Hij heft zijn kin op en legt het zacht neer,
tegen zijn geliefkoosd instrument.
Met zijn strijkstok in zijn hand,
schept hij samen met de viool een band.
Zonder het ene kan het andere niet,
zonder zijn stok, geen noten,
zonder noten, geen klank,
zonder klank geen melodie.
Strelend op de snaren van zijn kind,
die hij altijd zo bemint,
begint hij aan een adembenemend lied.
Het geeft je rillingen van genot of verdriet.
Ik pleit schuldig, want de viool
is voor mij mijn enige idool.
Hij heft zijn kin op en legt het zacht neer,
tegen zijn geliefkoosd instrument.
Met zijn strijkstok in zijn hand,
schept hij samen met de viool een band.
Zonder het ene kan het andere niet,
zonder zijn stok, geen noten,
zonder noten, geen klank,
zonder klank geen melodie.
Strelend op de snaren van zijn kind,
die hij altijd zo bemint,
begint hij aan een adembenemend lied.
Het geeft je rillingen van genot of verdriet.
Ik pleit schuldig, want de viool
is voor mij mijn enige idool.
Reacties op dit gedicht
| Ikkiewel ( Stella ): | Vrijdag, november 18, 2005 21:59 |
| Mijn complimenten Claire.... lieve groet Stella |
|
| caroline leeuwerck: | Vrijdag, november 18, 2005 21:35 |
| heel mooi geschreven in 1 woord prachtig gedaan liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2005 | ||
| Thema's: | ||