(De volgende tekst is eigenlijk geen gedicht maar een tekst wat ik geschreven heb voor een blad wat met maatschappij te maken heeft !geen titel>.)
(BTW: De essentie ligt nogal diep, dus lees aandachtig)
----------------------------------------------
Vrij!!
Tijd om dingen voor jezelf even op een rijtje te zetten, je fanatiek bezig te houden met computerspelletjes, of beter helemaal niks doen! Keuzes, allemaal keuzes.
Hoe plan ik mijn vakantie in, neem ik wat van dit of wat meer van dat? Keuzes…
Ach, zo zwaar vallen de keuzes niet echt… Je zit te denken en er is al wat tijd voorbij wat je bij het rijtje ‘niks doen’ kunt plaatsen. ’t Stelt eigenlijk weinig voor.
Maar wat doen we nou eigenlijk wel dezer dagen?
Met bewondering keek ik bijvoorbeeld naar het dominospektakel. Een mus vloog naar binnen in de grote hal in Friesland, en smeet een paar steentjes om. Waarop de mus uit de lucht werd geplukt door een stel hagelstenen uit een geweertje van Intertoys.
Wat gaan mensen doen? EEN CONDOLEANCEREGISTER MAKEN OP INTERNET!!!
Mensen, waar zijn wij mee bezig?
Ik zie nu eigenlijk wel in hoe de stress, criminaliteit en zelfmoord tot stand komen. Heel simpel door de mus. Een mus gooit een paar dominostenen om, iets waar een stel puistige studenten die net even niks te doen hadden zo ijverig mee bezig waren. Tijdverdrijf, Niets doen.
Terwijl er toch zoveel honger, oorlog etc. heerst in de wereld. Maar nee, wat gaan wij doen. Een recordje breken!! Ja want wij moeten wel even laten merken dat wij meer FSC hout hebben dan die spleetogen in het Oosten. En daar gaan we allemaal dingetjes van maken. Ohja.. ook iets voor de 3e wereld!! Even een gironummer vermelden in duizenden steentjes. Het gironummer voor kinderarbeid, of het wereldnatuurfonds!!
Het wereld natuurfonds! Tuurlijk, we hebben hout zat! Daar gaan we mooie blokjes van maken en allemaal omgooien, en wie zet dat neer?! Een stel werkeloze studenten, want ja, stel dat de economie te hard groeit!!
Ik zie er geen gat meer in. Het zijn vrijwel allemaal slimme mensen die voor de trein springen of met een stanleymes een snee maken in hun polsen. Want het blijkt wel weer dat elke dag de wereld doordraait. Elke dag.
Iemand die zich voor de trein gooit stopt enigszins nog mensen die op weg zijn om een nieuw soort wapen uit te vinden, de economie zo te maken dat 3e wereldlanden niks meer in te brengen hebben, of bedrijfsmanagers die gaan internationaliseren en zo banen bieden aan kinderen van 5 jaar, of voor iemand die dominostenen gaat zetten.
Wat een hypocriete bende, deze hele wereld.
U vraagt zich nou af, waar slaat die titel op.
Zoals 2 wijsgeren mij eens zeiden in Bill’s Bar te Markelo: “Kijk die lekkere wijven eens op die draaischijf! Daar kun je wel zo veel uit kiezen. Welke keuze maak je? De goede of de verkeerde? Wat is goed in jouw ogen, of wat is slecht?
Waar vind jij jezelf terug? Welke dame in die speeltuin van keuzes voldoet aan jou eisen? Weet je dat al voor die tijd, of spreekt het uiterlijk voor zich. Ben je iemand die relativeert of iemand die aan het exclusivisme doet?
Wat is in deze ronddraaiende carrousel, die de naam ‘maatschappij’ draagt, het peper en het zout. Het bittere en het zoete? De maatschappij draait door, de wereld draait door. De klok draait door.
Wat kies jij?
Doe je wat, of doe je zoals iedereen eigenlijk niks?