Hoewel ze alles doet
Hoewel zij alles doet
Om hier te houden
Wat zich in haar greep
Wil warmen en ontdekken
Zij slaat haar vleugels uit
Om los te komen van de aarde
Nooit werd zo vertrouwd
Op zoveel drijfkracht in leegte
Ergens zijn spiegelbeelden van niets
Zij weet gewicht al lang vergeten
En drijft wel hoog over
Maar wil terug om wie zij meeneemt
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Zaterdag, november 19, 2005 12:19 |
| heel mooi verwoord Knuff/liefs m@rcel |
|
| _Zonneschijn_: | Zaterdag, november 19, 2005 08:58 |
| Prachtig verwoord! Knuffel! |
|
| hiljaa: | Zaterdag, november 19, 2005 08:13 |
| moet ik over nadenken!! knufliefs--hiljaa-- |
|
| erje: | Zaterdag, november 19, 2005 01:35 |
| heel lief geschreven, maar pieker niet teveel al is dat makkelijker gezegt dan gedaan fijn weekend, liefs erje |
|
| switi lobi: | Zaterdag, november 19, 2005 01:04 |
| Ja.....het is heel moeilijk om los te laten wat je liefhebt.....liefsliefs, slaap lekker! switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2005 | ||
| Thema's: | ||