Oude schaduwen van de nacht.
De zwarte rozen in de tuin, zijn aan het verwelken.
Aan de hemel, schitterd de maan.
Met zijn stralen richt hij op de gouden kelken.
Die in het midden van een oude ruïne staan.
De oude schaduwen van de nacht.
Vertellen hun verhaal.
Ook al is het dan zacht.
Ze hebben elk hun moraal.
De wind laat het dorre gras, zachtjes bewegen.
Zoals het vroeger eenmaal was, laten de wolken het zachtjes regenen.
De mist stijgt langzaam op, vervult de grond met dauw.
Precies het weer wat een druïde altijd al wouw.
Maar nou, na die honderden jaren.
Staat daar alles eenzaam en alleen.
De druïdes zijn naar de hemel gevaren.
Maar hun zielen, dwalen nog steeds om de oude ruïne heen.
Reacties op dit gedicht
| ~~Loveley~~: | Zaterdag, november 19, 2005 12:44 |
| die is leuk!! volgens mij wel de leukste -xxx-ies Loveley | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2005 | ||
| Thema's: | ||