Hans Winter: | Woensdag, oktober 17, 2001 23:32 |
Soms kan iemand de grauwe tijden uithouden doordat er zo hier en daar wat blauwe plekken in het wolkendek geblazen worden. Het maakt een verademing mogelijk. Soms heb je haar dan ontmoet in zo'n blauwe plek, er was een warme koestering, het is goed geweest, er was een liefde te voelen die je doet geloven in een tot je komende tijd, je doet hopen dat een volgend samenzijn een voortzetting zal worden, niet meer hoeft te beginnen op een zelfde aanva |
|
Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 16, 2001 17:20 |
Tja, de vraag 'waar doe ik het allemaal voor' stelt de mens zich. De natuur gaat verder zonder zich af te vragen waarom. Soms is dat een troost, een aanmoediging. Soms doet die onverschilligheid pijn. Al met al is dit niet somber. Je gelooft in het 'telkens opieuw' misschien? Ik hoop het! |
|
pramodah: | Dinsdag, oktober 16, 2001 16:57 |
een mooi gedicht sabine en er zit beweging in ......... liefs pramodah |
|
Auteur: elizaenzo | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 oktober 2001 | ||
Thema's: |