Zo ver weg
Ik zing de tonen van mijn hart
Met tranen in mijn stem
De zon verdwijnt, de lucht wordt zwart
Op deze pijn staat geen rem
Na zoveel tijd wordt het zwaar
Om weg te stoppen wat je voelt
Het hoort zo niet, het blijft raar
Het is niet iets wat afkoelt
En ’s avonds komt de maan erbij
De sterrenbeelden een voor een
Je denkt aan wat ze vroeger zei
En zelfs de maan voelt zich alleen
Zachtjes vallen tranen neer
Die niemand ooit zal zien
De maan fluistert keer op keer
‘ Ze komt ooit terug... Misschien…’
Met tranen in mijn stem
De zon verdwijnt, de lucht wordt zwart
Op deze pijn staat geen rem
Na zoveel tijd wordt het zwaar
Om weg te stoppen wat je voelt
Het hoort zo niet, het blijft raar
Het is niet iets wat afkoelt
En ’s avonds komt de maan erbij
De sterrenbeelden een voor een
Je denkt aan wat ze vroeger zei
En zelfs de maan voelt zich alleen
Zachtjes vallen tranen neer
Die niemand ooit zal zien
De maan fluistert keer op keer
‘ Ze komt ooit terug... Misschien…’
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ezzz | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
| Thema's: | ||