Waar ik nu sta
Daar waar verdriet
overgaat in pijn;
Daar waar alleen-zijn veranderd
in eenzaamheid;
Daar waar het fluisteren
in je achterhoofd
wordt overstelpt door wanhopig gehuil;
Daar waar warm avondrood
verdwijnt in een
kille nachtelijke nevel..........
Op dat punt
sta ik.
Nu al veel te lang,
soms dan voelt dat wel veilig,
maar nu,
nu maakt het me zo bang......
manik: | Zondag, november 20, 2005 15:03 |
door dit te schrijven en te delen lijkt het of je alleen bent maar er zijn er veel zo als jij groetjes hennie | |
Auteur: FadingLeafs | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
Thema's: |