Een man loopt eenzaam over de markt in de richting van de toren, alleen in de drukte, verlaten door zijn vrouw,
'als ik door de een of andere reden zonder haar door het leven zal moeten' had hij zichzelf gezworen 'dan... dan ga ook ik ervandoor' en hij blijft deze gedachte trouw.

Thuis heeft hij alles netjes achtergelaten, zijn huis, zijn papieren en zelfs een afscheidsbrief, voor ieder lid van de familie één,
Daarin beschrijft hij tot in de puntjes hoe zijn begrafenis eruit moet zien, geen gelul of een mis, nee muziek... ja muziek alleen.

Beginnend tijdens de entree troostende muziek, Toots Thielemans zijn 'Old Friend', onbekend voor het grootste gros. Vervolgens wil hij de familie nog een keer shockeren met het nummer:'It's a beautiful day',
Maar daarna moet de rust wederkeren, een nummertje van Bocelli, van Veen of misschien zelfs Stef Bos om dan tot slot af te sluiten met Sinatra's 'I did it my way'.

Dat lijkt hem wel wat, het wordt vast prachtig en ontroerend, hij vindt het nu al jammer dat hij er niet bij kan zijn,
Echter als geen ander beseft hij dat uitvaarten er niet zijn voor de overledene, maar juist voor nabestaanden, al hoopt hij wel dat hij even van God mag spieken langs het wolkengordijn.

Nu staat hij voor het loket, klaar om in te checken voor zijn grote reis, met zijn rechterhand opent hij zijn portemonnee,
op de vraag wat voor'n kaartje hij wil antwoordt hij nuchter een enkeltje, het meisje schiet in de lach en hij lacht vriendelijk mee.

Nee, dat bedoelde ze niet, of hij misschien nog een kortingskaart heeft, een museumjaarkaart of zoiets dergelijks, ze kijkt hem vragend aan,
Nu schiet hij in de lach, hij verheugt zich er nu al op dat hij straks aan Petrus uit moet gaan leggen, dat hij het met korting heeft gedaan.

Zijn dodenmars is begonnen constateert hij net als Jesus 2000 jaar terug, hé Jesus, kan die alvast als welkom de wijn voor mij inschenken?
Geen idee, hij wacht maar af hoe zijn housewarmingsparty zal worden, tree voor tree komt hij dichter bij de bovenste etage, nu gaat hij over het moment zelf nadenken.

Drie seconden duurt zijn val, dat heeft hij m.b.v. de valversnelling berekend, een..twee..drie en dan is het toch echt gebeurd,
Hij verheugt zich al op zijn film die in een flits aan hem voorbij zal komen, al hoopt hij wel alleen op zijn hoogtepunten en niet al die uren dat zijn vrouw tegen hem aan heeft gezeurd.

Hij is boven aangekomen op de plek van vertrek, wel wil hij zijn vlucht nog een keer bevestigen, anders krijgt hij later misschien spijt,
Het is toch echt over, zo merkt zij door zijn handy op, geen dank, ook ik heb meestal genoten, het was een leuke tijd.

Met een druk op de knop eindigt hij zowel de verbinding als zijn leven, voorzichting stapt hij op de railing, hij geeft zijn vliegangst al weerlegd,
Dan neemt hij toch echt die stap en is vertrokken, geen eten onderweg, wel een film en met een tussenlanding op de markt komt hij al gauw op zijn eindbestemming terecht.