Achtergelaten samen met de eenzaamheid van je ziel
Een plotse verandering dat je overviel
Tranen die steeds je gezicht bedekken
Geen houvast meer
En je steeds afvragend
Waarom je hier nog bent
Het is verdriet dat je nu alleen nog kent
Voor mij is het ook niet makkelijk
Ik moet je ondersteunen
Opletten dat ik zelf niet ten onder ga
Me sterk houden
En zien dat ik er voor mijn vrienden ook nog steeds sta
Steeds thuiskomend in een huis van tranen
Een donkere wolk dat hier ronddwaalt
Een traan dat steeds rechtstreeks naar mijn hart straalt
Moeilijke tijden
Zo machteloos
Verdriet dat ik niet kan bestrijden