Dag collega
Dag collega
Iedere ochtend de dag beginnen
Zonder er te willen zijn
Heus niet alleen voor ouwe mensen
Moeizaam leven genesteld in een jong brein.
Gewoon nooit kunnen genieten
Niet eens weten hoe dat voelt
Teveel denken en opnieuw verzieken
Stikken in wat niet of anders is bedoeld.
Moe gestreden in het trachten
Iedereen ervan te overtuigen
Het pijnlijke ik zijn te willen verzachten
Daardoor onvrijwillige leven in welzijn om te buigen
Laat ieder voor zich beslissen
Over wat wel of geen leven is
Zo de beloofde toekomst missen
Rusten in vrede tussen planken zonder vernis.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Anita Mentink | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2005 | ||
| Thema's: | ||